Boekbespreking: De helaasheid der dingen – Dimitri Verhulst

Deze autobiografische roman leest als een trein en werkt zeer ontspannend. Geen enkele (voor)kennis is nodig om goed te kunnen genieten van dit werk. Huilen is niet aan de orde. Je moet de humor vinden tussen al deze miserie.

Dimitri Verhulst probeert niet dubbelzinnig of geheimzinnig een boodschap over te brengen aan de lezers, maar hij brengt die boodschap met een sterk en direct verhaal. De thematiek hiervan is zeer duidelijk en deze is allereerst een aanklacht tegen het kapitalisme. “Hoe meer je bezit, hoe meer ze van je kunnen afpakken”: dit lijkt de slogan van de familie Verhulst. Consequent zouden de alcoholverslaafde gezinsleden het geld dat op het einde van de maand nog overblijft opdrinken om alvast niet in de verleiding te komen ook maar een klein beetje kapitalistisch te worden. Verder komt het onderwerp lotsbepaling uitvoerig aan bod. Je kunt niet kiezen wie je vader en moeder zijn, maar je hebt wel de keuze om na je geboorte je eigen weg in te slaan. Al kom je terecht in een familie met werklozen en alcoholiekers, als je een doel hebt dat je met veel moed en energie nastreeft is ontsnappen mogelijk. Zo kunnen we ook de titel verklaren die met het woord “helaasheid” wijst op de treurigheid waaraan je zelf weinig kunt doen.

Twaalf hoofdstukken die eigenlijk allemaal aparte verhaaltjes vormen zorgen voor een verdeling van de brok tekst. Natuurlijk kun je beter vooraan in het boek beginnen te lezen, maar je zult het verhaal ook perfect begrijpen als je ze in een andere volgorde hebt aangedaan. Dit verhaal is van de autobiografische vorm en dit zorgt ervoor dat een inleiding en slot ontbreken. Deze vorm wijst bovendien op de chronologie van de gebeurtenissen die starten toen Dimitri dertien jaar oud is en eindigen rond zijn dertigste levensjaar. Niet elk detail van zijn leven wordt verteld waardoor je soms sprongen in de tijd opmerkt.

Natuurlijk kan ik hier, indien nodig, niets op de schrijfstijl van Dimitri Verhulst aanmerken, want dan krijg ik bakken kritiek over me heen. Deze Oost-Vlaming mag zich gelukkig achten met de vele prijzen die hij ontving voor dit prachtige werk. Door middel van grappige anekdotes vertelt Dimitri op een schitterend manier zijn verhaal en leven aan ons. Gelinkt aan de situatie kan de woordenschat al eens de regels van het deftige Nederlands overtreden. Maar goede dingen doen de slechte vergeten. En misschien willen sommigen onder ons wel zo’n zorgeloos en vermakelijk leven leiden.

Deze film en het boek kun je bestellen op bol.com