Twee maand na de rellen staat Molenbeek weer volop in de belangstelling. Niet omdat er auto’s in brand staan, wel waarom de rijen voor de bioscoop zo lang zijn. Iedereen wil Les Barons zien, een Molenbeekse komedie van Nabil Ben Yadir. Hoofdrolspeler is Jan Decleir die ook al meespeelde in andere bekende films zoals Loft, Firmin en De Zaak Alzheimer. Het is ook vrij uniek dat een Vlaamse film met een beginnende regisseur zo veel op telvisie en in de krant kwam. Zelfs de Franse krant Le Monde heeft het er over.
1. Verhaal
Deze film gaat over drie werkloze jongeren uit Molenbeek. De jongens zijn Hassan, Mounir en Aziz. Deze jongeren noemen zichzelf baron, omdat ze weten dat elke mens wordt geboren met een krediet aan stappen. Is je krediet op, dan wacht je graf. Vandaar dat sporters jong sterven en bejaarden geen stap meer durven zetten. Een baron zet geen stap te veel. Lummelen is de kunst, de tijd verdrijven met flauwe moppen en gekke observaties is zware arbeid, stempelen is een eer. Zo weinig mogelijk doen om zo lang mogelijk te leven. Dat is het levensmotto van de baronnen uit de film. Hassan is daarentegen zijn trage leven beu en hij wil stand-upcomedian worden, maar durft daar niet voor uit te komen. Hij vreest voor de reacties van zijn hardwerkende vader, die een baantje als buschauffeur vrijhoudt en van zijn beste vriend Mounir, die een diehard-baron is. Bovendien heeft Hassan een oogje op Mounirs knappe zus Malika. Tijdens de climax van de film komen Hassan en Mounir lijnrecht tegenover elkaar te staan. De film stelt dus dit hele baron gedoe in vraag. Waarom het goed is om niks te doen?
2. Varia
Het is alsof iedereen op deze film zat te wachten, want op acht dagen tijd zijn er al 22.652 tickets verkocht voor deze film. Voor een Franstalige film is de een fenomenaal cijfer, want meestal geraken deze niet boven de 10.000.
Het grote succes is aan de ene kant te danken aan de vele artikels in kranten en op televisie, de positieve recensies, de tv-optredens, maar vooral de mond-aan-mond reclame doet zijn werk.
Anderzijds is Les Barons gewoon een goede, originele en grappige film. Komedies zijn op dit moment erg in, omdat men tot rust wil komen in de cinema, om eens goed te ontspannen. Te ingewikkelde films zijn we beu.
Een derde punt dat aan het succes meedraagt, is dat allochtone jongeren eindelijk een film hebben die echt van hen is. Zo bereikt deze film publiek dat normaal niet in de cinema’s te vinden is, bijvoorbeeld allochtone jongeren en Molenbeekse huisvrouwen die zelfs nooit hun buurt verlaten. Zij vinden er iets van zichzelf in terug. Maar allochtone clichés worden niet op een agressieve manier opgevoerd, maar op een grappige manier. En dat werkt.
Volgens het personage Mounir is het een film over drie mensen, geen film over drie allochtonen. Het publiek ziet de film in de eerste plaats ook als een goede film, niet als een goede allochtonen film.
